سالها بود که قصه ترا در سریال های تلویزیونی دنبال می کردم
گاهی دلخوش به آن بودم که تصویری از تو را روی پیراهن بچه های تیم ملی فوتبال نقاشی کرده اند
و اگر تیم می برد چه حال وهوایی داشت گزارش جواد خیابانی و یوز های ایرانی !

در میان این خبر های راست ودروغ فضای مجازی ، خبر انتقال تان را به بیمارستان و رفتن به پایتخت بیش از سریال پایتخت و مسابفه نقی مضطرب کرد مرا .

شنیدم دست هایت شکسته و چند ساعتی در بی هوشی بوده ای و پلاتین را لای استخوان هایت کار گذاشته اند
گویی تو هم سر وکله ات در بیمارستان پیدا شد
می بینی ما آدم ها چه سان گرفتار شده ایم .
راستی حال و حوصله ات از ترافیک خیابان های تهران سر نرفت
در این سویه های جدید کرونا و امیکرون تو هم ماسک بر صورت شدی یا به ما آدم ها علیرغم دست های شکسته حسابی خندیدی ؟!
راستی به من نگفتی تو هم واکسن زدی چینی روسی و..‌یا هوای ترا بیشتر از ما داشتند و یا فقط تو بودی و سلفی ها ؟!

انشا الله روزی به سلامت برگردی به کوهساران و بیشه زاران دیارمان
نمک گیر ما آدم ها نشو
وظیفه تو نگهبانی از قلمرو مرتع است
اجازه نده گله های گوسفند در حد معینی بالاتر بروند
اگر سر کوهساران را بتراشند و گیاه و بوته اش را نیست و نابود کنند ما با هر بارانی غرق در سیلاب می شویم .
بر گرد عزیزم بی تو تعادل همه چیز بهم می خورد
سمفونی شغالان را در کنار آبادی ها و شهر ها می شنوی آنها اگر تعدادشان زیاد شود ترسم ما باشیم و حکایت خرگوش های استرالیا
با آنکه آن بیچاره ها هر روز توسط ماشین ها از پای در می آیند
برگرد هوای مرتع و جنگل را داشته باش

انتهای پیام/180محمد رستمی