آفتاب ایلام| حالا دیگر تابستان نیست که سرماخوردگی آن‌قدر تابلو باشد و مطمئن باشیم سرماخوردگی نیست. به پاییز دل‌انگیز عاشق‌خیز رسیده‌ایم که هر طرفش برویم جز وحشتمان نمی‌افزاید. از یک‌طرف بندگان خدایی که حساسیت فصلی دارند با اولین باد و تشر پاییزی آب از منخرین و چشم‌هایشان سرازیر می‌شود و صدای عطسه‌هایشان خانه و محل کار را پر می‌کند. ازطرفی صبح بلند می‌شوی خورشیدخانم چتر پهن کرده و عرق‌ریزان می‌شوی از گرمای هوا، ظهر نشده آسمان اخم‌وتخم می‌کند و غرغرکنان به‌هم می‌ریزد و باد می‌پیچد و برگ می‌ریزد و باران پاییزی تند و سرد همه‌جا را خیس می‌کند. تو هم می‌شوی موش آب‌کشیده و سرماخوردگی سر شاخش است. تازه این روزها به آذرماه و سرماهای زمستانی و سوزهای پوست‌کن آن نزدیک شده‌ایم. اگر از مراحل قبل جان سالم به‌در برده باشی این سرمای گزنده دیگر یقه‌ات را می‌گیرد و سرما خواهی خورد.

این روزها چالشی عجیب گریبان من را هم گرفت. سرماخورده‌ام در روزگاری که سرماخوردگی دیگر مد نیست. سه‌چهار روز پیش صبح که بیدار شدم، عطسه پشت عطسه و دستمال کاغذی کنار میز و داشبورد ماشین و جیب کیفم کفاف نمی‌داد و آب چشم و بینی‌ام رویم به دیوار به‌هم آمیخته شد و کمی هم تب کردم. در میانۀ راه محل کار نمی‌دانستم چه کنم. بروم؟ نروم؟

از فردایش با شک به ابتلابه تاج‌به‌سرویروس خودم را در خانه قرنطینه کرده‌ام، اما شکر خدا هیچ علائمی از ابتلابه تاج‌به‌سر ویروس ندارم. پس به جادوگر شهر اوز این روزها، یعنی گوگل سری زدم و پرسیدم: «COVID-19, cold, allergies and the flu: What are the differences?» یا به زبان خودمان «تاج‌به‌سرویروس، سرماخوردگی، حساسیت فصلی و آنفولانزا چه تفاوتی دارند؟»

خوب تحقیقات همگی مطمئن بودند این چهار بیماری خیلی شبیه هستند. از حق نگذریم جداول دقیقی هم طراحی کرده ‌بودند که خیلی ریزتر موضوع را نشان می‌داد، اما بازهم اختلاف این چهارقلوی همزاد و ناهمزاد آن‌قدر نیست که یک فرد غیرمتخصص آن را بفهمد. البته می‌شود به‌طورکلی گفت سرماخوردگی پرآبی چشم به‌همراه دارد که در تاج‌به‌سر ویروس خیلی نادر یا اصلاً دیده ‌نشده ‌است و علائم گوارشی مثل اسهال در سرماخوردگی خیلی بعید است. دردسرتان ندهم در آخرین تیرم در تاریکی نادانی به شماره ‌تلفن ۴۰۳۰ زنگ زدم. بی‌اغراق خانم‌ها و آقایانی که در این سامانه فعالیت می‌کنند از درستکارترین مردم روزگارند. بارها در روزهای سخت دورۀ همه‌گیری به شخص خود من کمک‌های عالی کرده‌اند. این بار خانمی که گوشی را برداشت هم نمی‌توانست با علائم موجود قطعی بفهمد که من دچار تاج‌به‌سرویروس هستم یا نه و در ضمن تست حتی پی‌سی‌آر را توصیه نمی‌کرد. به‌هرحال توصیۀ این خانم مهربان این بود که ۱۴ روز قرنطینه را رعایت کنم تا خدایی نکرده کسی آسیب نبیند. اما واقعاً این قرنطینه برای همه، مخصوصاً کارمندهایی مثل من ممکن است؟

منبع: مردم نو آنلاین