آفتاب ایلام| نئو لیبرل‌ها با هژمونی کردن گفتمان خود  در صدد حاکم کردن ارزش‌های جدید بوده  تا بتوانند در  چپاول دارایی‌های عمومی به دست گروهی معدود موفق شوند و نتیجه این اقدام آنان نابرابری حاد و گسترده و گسترش فقر در اجتماع خواهد بود.

آنان شعار  رقابت و بازار آزاد، مقررات‌زدایی، قانون و مقررات تمیز و مالکیت خصوصی ، اصلاح نظام مالیاتی، پیشبرد بازرگانی خارجی غیر نفتی و... سر می دهند اما در عمل بیشینه مقررات ، رقابت آزاد و حقوق برابر را از میان می‌برند و به کسانی امتیاز می‌بخشندد  که در خلق  بازار رانت  دستی بر آتش دارند.

از لابلای توجیهات و نقطه نظرات و مواضع متولیان اقتصادی دولت سیزدهم پیدا است که به رغم آنکه متولیان اقتصادی دولت روحانی را "لیبرال" می دانند خود سیاست‌ها " نئولیبرالی" را در عمل پیاده می‌کنند.

سخنانی چون " خصوصی سازی"، "خارج کردن منابع ملی به ارزنترین قیمت " آزادسازی قیمت ها" و گفتمانی چون "جراحی اقتصاد" ،" فسادزدایی" و  "مبارزه با قاچاق "  اجرای بی چون و چرای  سیاست های روشن اقتصادی نئولیبرال است که متولیان اقتصادی دولت سیزدهم به کرات از آن نام می‌برند و بر اجرایش اصرار دارند.

این سیاست اقتصادی موجب آن شده است که در طول عمر کوتاه این دولت  درد جامعه را افزون و نه تنها هزینه های عمومی و اجتماعی را کاهش نداده است بلکه سیاست های حمایتی را  حذف  و نتیجه آن در واقع به نادیده انگاشتن طبقات فرودست و دهک های پایین جامعه منجر شده است.

هر چند متولیان اقتصادی دولت سیزدهم  برای همراه سازی جامعه و تحمل پذیر نمودن سیاست‌های اقتصادی نئولیبرالی خود  چنین توجیه می‌کنند که که سیاست های حمایتی به نفع دهک های بالای جامعه است چون آنها بیشتر مصرف می کنند.

اما نمونه آن  در گران کردن آرد مصرفی صنوف تولید کننده نان‌های صنعتی و ماکارونی شاهد افزایش تورم و کاهش قدرت خرید مردمی که در دهک‌های پائین قرار دارند هستیم و این سیاست آزاد سازی قیمت‌ها  بر شتاب تورم افزود و قدرت خرید مردم را کمتر گرده است و ضرر آن را فقط دهک‌های پائین جامعه را شامل شده است و بر سرمایه و دارایی دهک‌های بالا افزوده است و قدرت خرید آنان را بیشتر کرده است.

به این وصف دولت سیزدهم که به دولت محرومان معروف و مردم  رئیس جمهورش را سید محرومان می دانند در سیاست اقتصادی خود دچار تناقض های جدی است.

به رغم آنکه  رئیس جمهور این دولت منتقد سیاست های نئولیبرالِ بوده است اما  سیاست‌های اقتصادی به اجرا  در آمده اش اورا  در دام سیاست های "نئو لیبرالی" گرفتار کرده است و این دام با عث تناقض در بیان وفاصله در به آن چه به وی  منتسب شده قرار داده است.