آفتاب ایلام |بکار گیری " واژه وحدت و یکصدایی" برای تسری قواعد و شیوههای رفتاری و اقدامات خویش به جامعه نه تنها برای پیشرفت و توسعه مُضر است بلکه مانع اصلی پیشرفت و توسعه خواهد بود .
تبعات "هیس ! وحدت به هم می خورد" برای توسعه استان ایلام به منفعل کردن انسانها و تربیت افرادى فرمانبردار و گرفتن اعتماد به نفس برای ارائه ایدههای نو و تفکرات جدید و مشارکت در راهکارهای توسعه و پیشرفت و اعتلای این دیار خواهد شد .
آفتاب ایلام| یکی از ذخایر مهم و راهبردی هر کشور و ملت برای پیشرفت، داشتن وحدت و اتحاد و انسجام اجتماعی می باشد.
به همین جهت دعوت به اتحاد و داشتن وحدت یکی از مهم ترین مفاهیم سیاسی مطرح شده در قرآن و سیره ی نبوی می باشد و پیامبر اکرم(ص) همیشه با تکرار شعار قولوا لااله الا الله، تفلحوا و قرار دادن همه در زیر پرچم اسلام، بستن پیمان اخوت و برادری، نفی تعصبات قومی و قبیله ای، مدارا و عفو و گذشت نسبت به دیگران و ... توانسته است اتحاد و وحدت مثال زدنی را در میان پیروان اسلام بوجود آورد که به این واسطه آن ها بتوانند بر بزرگترین امپراتوری های آن زمان(روم و ایران) غلبه یابند.
لذا امروزه نیز می توان با توسل به سیره ی نبوی و ترک آنچه موجب اختلاف و تفرقه می گردد، وحدت و را گفتمان غالب جامعه کرد و در غلبه بر مسائل و مشکلات پیش روی توسعه و پیشرفت استان و کشور پیشقدم شد.
اما بکار گیری " واژه وحدت و یکصدایی" برای تسری قواعد و شیوههای رفتاری و اقدامات خویش به جامعه نه تنها برای پیشرفت و توسعه مُضر است بلکه مانع اصلی پیشرفت و توسعه خواهد بود .
تبعات "هیس ! وحدت به هم می خورد" برای توسعه استان ایلام به منفعل کردن انسانها و تربیت افرادى فرمانبردار و گرفتن اعتماد به نفس برای ارائه ایدههای نو و تفکرات جدید و مشارکت در راهکارهای توسعه و پیشرفت و اعتلای این دیار خواهد شد .
نادیده گرفتن عنصر مشارکت، نپذیرفتن انتقادات افراد و نفى روحیه نقد و انتقادپذیر را در پی دارد و نتیجه آن می شود"هیس ! وحدت به هم می خورد"
اگر در فضاهاى اجتماعى تکثر صدا، اندیشه و بیان متناسب با ذائقههاى مختلف وجود نداشته باشد، بسیارى از مسائل در انباشت خود، حالت انفجار مىیابند و توسعه و پیشرفت را تحت تاثیر خود قرار خواهد داد.
راهکار غلبه بر مضرات و موانع توسعه استان ایلام داشتن حکمرانی برنامه محور، عملگرا و مقید به وحدت و همدلی و الهام از آموزهای نبوی در نفی تعصبات قومی و قبیله ای و حزبی و گروهی در رفتار و عمل و حکمرانی است و " مسئله وحدت نباید در حد شعار باشد".
نویسنده: رضا میرزاد