آفتاب ایلام - متأسفانه طبق معمول، عادت کهنه توسل به موعظه درمانی، نصیحت درمانی و بیان عملکرد کذایی سخت گریبان مبارزه با کرونا در ایلام را هم گرفته، است.اما برخلاف مشکلات قبلی در مورد اخیر، چنان در مقابل تاختن بی‌وقفه کرونا در تنگنای زمانی قرار داریم که حتی تأخیر یک‌روزه هم جایز نیست.

آمارهای رسمی بیان‌شده توسط دانشگاه علوم پزشکی ایلام، افزایش به رویه و لجام‌گسیخته کرونا در ایلام را نشان می‌دهد. آماری که منشأ شیوع آن را باید در اتخاذ تصمیمات استاندار ایلام در اتخاذ درب‌های باز دانست. تصمیمی که ایلام را در رده دوازدهم کشور، 2 نفر باقی‌مانده تا پیشی گرفتن از استان کرمانشاه و افزایش معنادار مبتلایان قرار داده است.

تصمیم‌ساز استان ایلام که نتیجه تصمیمات خود را در افزایش آلودگی و تشدید بحران به عینه دیده است، سیاست فرار به جلو را در پیش‌گرفته و با  مغالطه حضور مهمانان نوروزی در استان را باعث   همه‌گیری بیماری کرونا در شهرستان‌های مختلف ایلام‌ها  عنوان می‌کند.

این مغالطه در حالی بیان می‌شود که افکار عمومی شاهد ایجاد محدودیت در تردد و ممنوعیت میهمان نوروزی در دستور دادستان ایلام درگذشته بوده است؛ اما وتوی استاندار ایلام آن را ناکارآمد کرد.

از طرفی مقامی که حق وتوی دستورات قضایی را به خود داده و باجان مردم ایلام بازی کرده است و حال کی بود کی بود من نبودم را در بوق و کرونا می‌کند آیا نمی‌داند؛ حاکمیت برای صیانت از حقوق مردم حتی حق مشروع اعدام مجرمان را دارد.

با این حق مشروع حتماً اختیار و توان خیلی از کارهای آسان‌تر از اعدام را هم دارد. مثلاً، چه ضرورتی به باز بودن فروشگاه‌های مبل، نورافشان، تشک، اتومبیل، جواهرفروشی و غیره بود؟ 

چه لزومی بر آن بود که سیاست درب‌های باز را در ایلام برگزیده تا ایلام محل جولان انواع و اقسام پلاک‌های مختلف و به تعبیر استاندار ایلام گردشگران باشد؟

حتماً پاسخ سفسطه‌ای دیگری را با عنوان مخالفت رئیس‌جمهور با قرنطینه را مطرح می‌کنند درحالی‌که ایجاد محدودیت، حضور مقتدرانه در مبادی ورودی و بسیاری از دیگر اقدامات در سایر استان‌ها در حال انجام و نتیجه آن کاهش آمار مبتلایان بوده است.

اما در ایلام تصمیمات استاندارش در حال سوق دادن استان به سمت فاجعه‌ای است که خسارات جانی و مالی آن غیرقابل محاسبه است.

پیشنهاد این قلم به استاندار ایلام آن است که اگرچه ترک عادت کهنه موعظه درمانی و عملکردهای کذایی درزمانی کوتاه برای مسئولان بسیار سخت و طاقت‌فرسا است، اما ضیق وقت و عمیق شدن هر چه بیشتر عمق فاجعه ایجاب می‌نماید مقام محترمشان حداقل موقتاً هم شده برای مدت کوتاهی این عادت بد را کنار گذاشته و از همه امکانات در اختیار خود برای کاستن از خسارات این بلیه، حداکثر استفاده لازم را ببرند و گفتاردرمانی را به کسانی مثل پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها واگذار کنند که خارج از دایره قدرت و فاقد هرگونه امکانات و اختیارات هستند اما نصیحت و موعظه و گفتاردرمانی را بهتر از دولتی‌ها بلدند.