آفتاب ایلام| مرگ وزنده شدن نوزاد 2 ماه آبدانانی یک خبر و اتفاقی است که در هر نقطه‌ای از جهان ممکن است حادث شود و مختص ایران و ایلام نبوده و نیست و تحلیل و تفسیرهای آن نیز "هرکس از ظن خود شد یار من" است . "قصور و خطای پزشکی" یا "معجزه" بودن ماجرا  و متهم کردن این‌وآن نیز  از اهداف این نوشته نیست بلکه بر آنیم تا " از درون من نجست اسرار من " را به جستجو بگذاریم.

* در جستجوی اسرار این اتفاق گفته‌های والدین نوزاد آبدانانی منتشره در فضای مجازی موردتوجه است؛  

*  "امکانات بیمارستان حضرت رسول(ص) آبدانان امکان برای مراقبت ویژه اطفال را ندارد". 

* " کارکنان این بیمارستان به علت نداشتن امکانات تخصصی و وجود سابقه بیماری بار دیگر اقدام به انتقال نوزاد به بیمارستان امام خمینی(ه) استان ایلام کردند". ·

* " بیمارستان امام خمینی(ره) به این موضوع اهمیت زیادی نداده و طفل را به‌جای بستری در مراقبت‌های ویژه کودکان، در بخش عمومی اطفال این بیمارستان بستری کردند و یک دستگاه اکسیژن در کنار طفل قرار داده تا با حضور مادر مشکل اکسیژن نوزادمان برطرف شود".

* " یکی از پرستاران این بیمارستان وارد اتاق شد و اقدام به قطع اکسیژن بیمارمان کرد و به من توضیح داد، چون امکان استفاده از ماسک دستگاه برای نوزاد نیست؛ فلذا دستگاه اکسیژن را در کنار کودک و بر سینه نوزاد گذاشته می‌شود".

* "پزشک معالج در گفت‌وگو با من از بهبودی مجدد کودک اظهار ناامیدی کرد و اعلام داشت فرزند شما تقریباً فوت‌شده و فقط منتظر مرگ آن هستیم. " 

و علی‌رغم گفته پزشک معالج، دستور تسویه و اقدامات ترخیص داده و از من درخواست 5 میلیون تومان هزینه بیمارستان شد، در حین اقدامات تسویه، کادر درمانی گواهی فوت را صادر و جسد را به سردخانه منتقل می‌کنند.  

بعد از مرگ و گواهی آن خانواده نوزاد دوماهه  خانواده نوزاد 2 ماهه مدعی آنند که؛‌پیکر فرزندمان به آرامستان ایلام کردیم که کسی تحویل نگرفت و مسئولان غسالخانه ایلام اظهار داشتند روز تعطیل است و این شد که پیکر تحویلی را به آبدانان آوردیم.  

آن چه از سیر مراحل اقدامات والدین، کادر درمان و مراکز درمانی استباط می‌شود آن است نبود زیر ساخت‌های بهداشتی، درمانی در استان ایلام اظهر من الشمس است و نیاز به هیچ ادله‌ای برای اثبات آن نیست و انکار آن توسط هرکس و در هر مقامی نیشخند تلخ افکار عمومی به سخن انکار کننده خواهد داشت.

از طرفی ضعف‌های موجود در بیمارستان امام خمینی(ره) بنا به اظهار والدین نوزاد نیز که نوزاد را به جای بستری در بخش ویژه به بخش عادی نیز جای تاملدارد که ممکن است تشخیص پزشک معالج بر آن قرار گرفته باشد که بیمار در چه بخشی بستری شود که بر آن نیز ایرادی نیست ولی اگر نبود امکانات یا نبود تخت خالی عامل آن بوده است باید بر گفته مسئولانی که توسعه استان را موفق ارزیابی می‌کنند خندید و گفت: این توسعه موفق در کجای استان ایلام اتفاق افتاده است که شما خود را سردار آن می‌دانید .

باز کردن اکسیژن و گذاشتن روی سینه بیمار به بهانه نبود ماسک دستگاه برای نوزاد توسط پرستار مورد اشاره والدین نوزاد آبدانانی  و گفته پزشک معالج وی که بیان کرده است" فرزند شما تقریباً فوت‌شده و فقط منتظر مرگ آن هستیم" قسمت تلخ حادثه است که پرستار و پزشک به رسالت پزشکی خود بی تفاوت بوده است و بیان انتظار برای مرگ نوزاد دو ماهه بنظر دور از شان پزشکانی است که سوگند بقراط آنان این است که؛ دانش‌آموختگان رشته پزشکی سوگند می‌خورند به آن وفادار باشند و در این سوگند خود را بر آن مقید می‌کنند و می‌گوید؛ "هم اکنون که حرفه پزشکی را برای خود اختیار می کنم با خود عهد می بندم که زندگیم را یکسره وقف خدمت به بشریت نمایم" و "اولین وظیفه من اهمیت و بزرگ شماری سلامت بیمارانم خواهد بود".

به هرحال قصور یا خطای پزشکی و معجزه یا هر آن چه این اتفاق را نام بگذاریم اتفاقی است که افتاده است . اما باید بپذیریم که این خطا را مورد بررسی قرار دهیم و با بررسی کشف، شناسایی و ثبت و گزارش دهی آن در ساختار سازمانی بانیان و قاصران آن را مود عتاب و خطاب قرار دهیم تا خطاهای نظام سلامت به منظور پیشگیری از خطاهای دیگر اصلاح و اعتماد مردم به نظام سلامت برگردانیده شود.

پاسخگویی، مسئولیت پذیری توسعه فرهنگ بیمار محوری مورد انتظار از دانشگاه علوم پزشکی است و از طرفی سکوت در برابر پاسخ به افکار عمومی در چنین مواردی نه تنها به نفع نظام سلامت نیست بلکه شک و شبهه بیشتر و انتشار اخبار ضد و نقیض و تامین خوراک برای شبکه‌های معاند و شایعه‌سازی و شایعه پراکنی را در پی دارد.

مسئولان سیاسی، نمایندگان مردم ایلام نیز بدانند و بخواهند و بگویند که زیر ساخت‌های استان ایلام در حد کوچکترین شهرستان از استان‌های برخوردار نیست و به جای لفاظی و داد و فریادهای بی نتیجه و بده و بستان‌ها برای انتصاب این و آن به فکر تامین نیازهای اولیه استان باشند و بدانند که استان ایلام نه تنها توسعه یافته نیست بلکه در مسیر توسعه نیز قرار ندارد و امکانات زیر ساختی آن در حد یک شهرستان از توابع استان‌های برخوردار در کشور نیست.