آفتاب ایلام؛ تا رسیدن به یلدای قرن و شب تفأل بر دیوان حافظ و شبی خوش زمان زیادی باقی نمانده است.

یلدایی که خاطره‌انگیز و به‌یادماندنی بوده و هست و خواهد بود، آجیل سفره‌اش بازمانده از سنت زرتشت و نماد مشکل‌گشایی و دورکننده از چشم‌زخم و در امان ماندن است و بازکننده بخت دختران، آجیل نشسته بر سفره خوش‌یمن برای دارنده آن در کنار سفره. هندوانه آن نیز به باور پیشینیان اگر به مقدار یک قاچ کوچک نخورید سلامتی را برای عبور از زمستان سرد به خطر می‌اندازد.

رنگ سبز هندوانه نماد آبادانی و روند زندگی بر این کره خاکی است .سرخی و شیرینی آن نماد عشق و دوستی ، روز خوشی و بهروزی و همزیستی حاصل از آبادانی و آسودگی است.

رنگ سفید  لایه درونی پوست هندوانه سمبل صلح، سازگاری، آرامش و آسودگی است.

دانه‌های هندوانه نیز نشانه باروری و افزونی نژاد است.اما درست یا غلط بودن این باورها چیزی از زیبایی این رسم کهن کم نمی‌کند.

آنچه در شرایط فعلی و در آستانه ورود به "‌یلدای قرن"،"یلدای تنهایی" و"‌یلدای کم رونق" را متفاوت کرده است حضور ناخوانده کرونا بر سفره یلدای قرن است که شب خوش را از ما گرفته است، به‌جای مشکل‌گشایی برایمان مشکل‌آفرین خواهد کرد.

به‌جای دور شدن از چشم‌زخم به‌سلامت دریغ ندارد و نه‌تنها بخت دختران را باز نمی‌کند بلکه  آنان رایتم و عزادار در مرگ برادر، خواهر و پدر و مادر خواهد کرد.

عبور به‌سلامت در زمستان را با خوردن قاچ هندوانه در سفره دورهمی های کرونا در یلدای متفاوت قرن، راهرو بیمارستان‌ها را در مسیر عبور ما قرار می‌دهد.

پس راهکار عقلی آن است تا روز خوشی، عشق و دوستی و همزیستی و آسودگی را در نه به دور همی‌های کرونایی به فرجام برسانیم تا کشور، استان و همنوعان را در صلح، سازگاری ، آرامش و آسودگی ببینیم و شاهد باروری و افزونی نژاد باشیم نه افزونی مرگ و بستری در بیمارستان‌ها.